Lendo a información do acto no que Xosé Manuel Beiras recibiu Premio Trasalba da Fundación Otero Pedraio comprendín algunhas cousas das últimas peripecias vitais de esta figura extraordinaria e caleidoscópica.
Di La Voz de Galicia que o galardón premia "os méritos demostrados en defensa da lingua e a cultura de Galicia. Certamente, e vello político e intelectual nacionalista ten méritos dabondo nesas dúas facetas da súa vida. Ademáis, conseguiu situalo nacionalismo como unha forza decisiva para a gobernabilidade de Galicia.
Porén, nas referencias que salienta o xornal hai dúas ideas que retratan ó persoeiro. Cando di que, vendo o tríptico que coas fotos de Castelao, Otero Pedraio e Vicente Risco que tiña o seu pai no escritorio "aprendeulle ao neno que eu era daquela cal era o seu país, cal o seu pobo, cal a súa nación verdadeira, que non era a que os energúmenos nacionalcatólicos de entón proclamaban, como a proclaman os seus herdeiros de arestora". Non hai que ser adiviño para entender que eses herdeiros son ó PP e á dereita autonomista.
Logo, gabando a un artista andaluz galegofalante, apunta ó presidente da Xunta: "É andaluz, dos andaluces de Xaén cantados por Miguel Hernández, pero é bastante máis galego que Feijoo e leva falando galego 25 anos".
Estas frases retratan a Beiras porque xa hai que estar afastado da realidade para comparar ó falanxismo españolista e violento ou o tradicionalismo ultramontano coa dereita de hoxe en día. Pero o máis fantástico, se non fose preocupante pola categoría intelectual do persoeiro, é descubrir que Beiras aínda segue despachando certificados de galeguidade, como si só os que pensan como él ou se proclaman nacionalistas -¿tamén galeguistas?- son os verdadeiros galegos.
Agora entendo por qué os militantes do BNG non lle concederon unha nova oportunidade para lideralo Bloque.
Comentarios
Publicar un comentario